YAVAŞ YAVAŞ ÖLÜYORUZ
Hayatın zaten normal olmayan seyrini kesintiye uğratan her beklenmedik durum,
Kitlelerin gündelik hayatlarına devasa tsunamiler olarak yansımaya başladı daha şimdiden.
Birbirimizi daha iyi bilişelim daha yakın tanışalım diye geliştirildiği söylenen yeni teknolojiler ne kadar zayıflığımız varsa ortaya çıkardı.
Artık zayıflıklarımız en güçlü yanımız ve bizi…
Zihinsel ve duygusal olarak yanlış yönlerimiz, yönelimlerimiz yönetiyor.
Salgın hastalıklar, doğal felaketler, mali krizler, bölgesel çatışmalar, insanları birbirine bağlayan bağlar neredeyse kopma noktasında olduğu için aklıselim içinde dayanışarak çözülemiyor.
Aksine, her arıza insanların öfkelerini, nefretlerini, acımasızlıklarını, hülasa içlerindeki kötücül potansiyeli besliyor.
Her duyduğumuz olaya, habere… vs
Elimizde hiçbir veri bilgi olmadan adalet vicdan akıl gözüyle değil de…
İdeolojik yanımızla sazan gibi atlıyoruz gibi geliyor bana İçimize yerleştirilen kin, nefret, intikam duygularıyla.
İhtirasın, bencilliğin, hasedin, kibrin karmaşasında savruluyoruz.
Bencilce, maddeye endeksli kıskanç duyguların etkisinde, “Günümü gün etmeliyim” düşüncesiyle.
"Dünya bir gündür, o da bu gündür."
"Bir daha mı geleceğim dünyaya?"
"Toprak olup gideceğiz nasıl olsa!” söylemleriyle…
Savruluyoruz bir yerlere bilinçsiz bir sarhoşlukla.
Kimliğimizi ve kişiliğimizi oluşturan değerleri de saçıp savurarak…
Saygı ve sevgiyi kaybettik.
Sevmeyi ve sevilmeyi…
Binaları kurduk, içinde insanı kaybettik.
Hükûmet kurarken hikmeti kaybettik.
Makamı kazandık, mevkii kaybettik.
Maddeyi kazanırken manayı kaybettik.
Keyfiyetle uğraşırken kemiyeti kaybettik.
Detayla boğuşurken asliyeti kaybettik.
Şekille uğraşırken şükrü kaybettik.
Camileri yaptık, cemaati kaybettik.
Yollar yaptık, hedefi kaybettik.
Amaçlarla boğuşurken, birilerinin amacının aracı olduk.
Örtüyü kazandık, edebi kaybettik.
Kazandıkça kazandık, kanaati kaybettik.
Binalara sıkıştık, hayâllerimizi kaybettik.
Büyük hayâllerimiz vardı, yerini sanal mutluluklar aldı.
Hukuk denildikçe guguk anladık.
Adaleti, vefayı, sevdayı kaybettik.
Marketleri kurduk, tartıyı kaybettik.
Kişisel gelişelim derken kişiliği kaybettik.
Eşyalar uğruna insanı kaybettik.
Rotayı, hizayı, rızayı kaybettik.
Batılılaşalım derken, ahlâkı değerleri kaybettik.
Kaybettiğimizi anlayacak idraki de kaybettik.
Savruluyoruz nereye savrulduğumuzun farkında bile olmadan.
Savruluyoruz. Maddeye bağımlı bir toplum olduk manayı, maneviyatı kaybettik Yaşıyoruz sözde ama insanlık değerlerimizin hepsi öldü
Sen bizlere toparlanabilmeyi nasip et Allah'ım…(Âmin)
News